بسیج؛ لشکر مخلص خداست.

تفکر بسیجی ما را به گوشه‌هایی از حیات معنوی بسیج رهنمون می‌کند و ماهیت و شخصیت واقعی آن را برای ما روشن می‌سازد. این واژه مقدس که اولین بار توسط امام راحل(ره) تجلی یافت، همان اندیشه واعتقادی است که شریف‌ترین فرزندان این کشور آن را پذیرفته و تمام رفتار علمی و عملی خود را با آن، تنظیم کردند تا آنجا که مبدل به انسان‌های نمونه‌ای در تمامی اعصار شدند. به معنای دیگر تفکر بسیجی به تمام و کمال، تعبیری بدیع از مکتب اسلام و آئین الهی تشیع است.

امام خمینی(ره) احیاگر اسلام ناب محمدی(ص) و پایه‌گذار مکتب تفکر بسیجی»‌در عصر معاصر می‌فرمایند: من. از خدا می‌خواهم که با بسیجیانم محشور گرداند، چرا که در دنیا افتخارم این است که خود بسیجی‌ام».

این تفکر و حضور که از پشتوانه‌های گرانبهای این کشور اسلامی و از عالی‌ترین درجات ایمان و عمل صالح برخوردار است در کوتاه‌ترین مدت می‌تواند منشاء چنان تحولات شگرفی در میان تمامی عرصه‌ها (ی، اجتماعی، اقتصادی و ) شود که حتی گاهی راه باور را بر همگان دشوار می‌کند. از این رو تفکر بسیجی آن‌گونه که امام راحل (ره) پایه‌گذاری کرد،کیمیایی است که حتی افسانه‌ها را در وادی واقعیت به مبارزه می‌طلبد.

تفکر بسیجی دارای شاخصه‌هایی از جمله ایثارگری، زهد و قناعت، تواضع و صمیمیت، ابتکار و خلاقیت، عزت نفس، گمنامی و دوری از شهرت طلبی، مدیریت و تدبیر شایسته، غیرت و جوانمردی، تعهد و وفاداری، صبر و پایداری، ترحم و نوع‌دوستی حتی با دشمنان، عبادت واستغاثه به درگاه خداوند، تکبر در برابر استکبار و. می‌باشد که همگی درفرهنگ و تفکر بسیجی از درخشندگی خاصی برخوردارند.

چنانچه قرار باشد در جامعه‌ای مسیر رو به رشد و توسعه در پیش گرفته شود وکلیه مراتب و مراحل آن با سرعت هرچه تمام‌تر و با سلامت پشت سرنهاده شود، باید همه امکانات و عوامل ملی و محلی آن جامعه بسیج شده تا هم با صرف کمترین هزینه و هم در ابعاد گسترده‌تر بتواند از همه مواهب و نتایج آن منتفع شود و آنگاه است که می‌تواند به همه اثرات و تبعات شوم ناشی از توسعه نیافتگی در سریع‌ترین زمان ممکن خاتمه بخشد، مسائل و مشکلات بغرنج وآلام‌آوری که می‌توانند موجودیت و بقای ملتی را از هستی ساقط نموده و به بهای نابودی و همه سرمایه‌های انسانی و ملی آن جامعه منتهی شود.

همزمان با چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی، در حوزه اقتدار دفاعی دستاوردهای بسیاری را در کشور شاهد هستیم و با توجه به اینکه تحت شدیدترین تحریم‌های بین المللی قرار داشتیم اما موتور محرک علم و فناوری کشور از کار نیفتاده است.

به گزارش ایسنا، در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در خصوص دستاوردهای حوزه اقتدار دفاعی می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

انقلاب اسلامی به نیروهای مسلح ایران عزت و کرامت داد و پس از ۲۰۰ سال تابعیت از ارتش‌های بیگانه، نیروهای مسلح ایران را مستقل کرد.وابستگی نیروهای مسلح به اجانب در دوره پهلوی به وضعیتی بسیار شرم آور رسید و هر دو طرف قرارداد تسلیحاتی برای ایران، آمریکایی‌ها بودند. خودشان به عنوان مستشار سفارش سلاح می‌دادند و خودشان سلاح را می‌فروختند و خودشان کیفیت آن را تأیید می‌کردند.بی‌اختیاری حکومت ایران نسبت به نیروهای مسلح خودش به حدی بود که محمدرضا پهلوی گاهی به مادر و همسر خودش از آمریکایی‌ها گله می‌کند که یگان‌هایی از ارتش ایران را بدون اطلاع و در کشورهای دیگر به کار گرفته‌اند این واقعیتی است که در کتاب خاطرات شاه و خاندانش آمده است.امروزه استقلال دفاعی ایران در دکترین، استراتژی، آموزش‌ها، ساختارها و عدم وابستگی به پیمان‌های نظامی استکباری را هیچ کشوری به جز ابرقدرت‌های جهان ندارد و همه کشورهای دیگر در کلیه این شئون یا در بخش‌هایی از آن وابسته‌اند.ظلم و بی‌تدبیری پادشاهان موجب شده بود در طول تاریخ نظام‌های شاهنشاهی در بسیاری از مواردی که ایران مورد هجوم گسترده‌ای واقع شده بود نیروهای مسلح با وجود تسلیحات و ساز و برگ وسیعی که در اختیار داشتند شکست می‌خوردند. شکست ارتش‌های شاهنشاهی در مقابل سپاه اسکندر، سپاه مغول، خلفای عرب و آخرین مورد آن اشغال کل خاک ایران توسط متفقین در زمان رضا شاه بدون شلیک یک گلوله بود.مدیریت نظام‌های ظالمانه شاهنشاهی به گونه‌ای بود که در ۲۰۰ سال گذشته هر بار ایران مورد تهاجم دول بیگانه قرار گرفت، بخشی از ایران تجزیه شده و به تاراج رفت و ظرف چند قرن اخیر مساحت ایران از ۳.۷ میلیون کیلومتر مربع به ۱.۷ کاهش یافت و ایالت‌های مختلفی از ایران جدا و به کشور همسایه واگذار یا کشور مستقلی تبدیل شد. آخرین آنها جدا شدن استان چهاردهم ایران و تبدیل آن به کشور بحرین در دوره‌ی محمد رضا پهلوی بود.

بسیج یک نهاد انقلاب است که از توده مردم و آحاد جامعه تشکیل شده است. برخی از جامعه شناسان و صاحبان علم ت معتقدند. بسیج برای انقلاب بوجودمی آید، یعنی توده مردم بسیج می شوند تا انقلابی را به نتیجه برسانند. از همین روی به حرکت توده های مردم برای برپایی نظام حکومتی جدید، بسیج گفته می شود. اصولاً بر اساس چنین تفکری ، پس از تغییر نظام حکومتی و ی، بسیج فلسفه وجودی خود را از دست می دهد و حرکت توده ها، جای خود را به نهادهای قانونی و اقدامات نهادینه می دهند. یعنی با ایجاد نظام حکومتی و تشکیل نهادهای قانونی، حرکت بسیجی متوقف می شود.

البته حکومتها به ویژه حکومتهای دموکراتیک، مشارکت مردم و مشارکت بسیجی را برای اداره امور می پذیرند. زیرا باعث استحکام و پایداری نظام حکومتی می شود و تلاش می نمایند تا مردم را در سرنوشت خود و اداره امور مملکتی به بازی بگیرند. این نوع اقدام را مشارکت مدرن می نامند که در سایه حضور مردم در انتخابات، شوراها و خدمات اجتماعی تعریف می شود. بنابراین چنین دیدگاهی بین حضور مردم در صحنه انقلاب ( مشارکت بسیجی) و حضور مردم در اداره مملکت (مشارکت مدرن) تفاوت قائل است.

در جمهوری اسلامی ایران، حرکت توده ها و حضور نیروهای مردمی قبل از پیروزی انقلاب ایجاد شد و در حین انقلاب، نقش مردم بسیار چشمگیر بود که انقلاب اسلامی، همان انقلاب مردم و ملت مسلمان بشمار می رود. این حرکت، پس از تشکیل نهادهای قانونی، دچار رکود نمی شود و فلسفه و منشاء چنین حرکتی عوض نمی شود، بلکه همین حضور و مشارکت و همین حرکت جمعی و مردمی ، تغییر کاربری می دهد و به جای انقلاب کردن، در جهت اصلاحات و سازندگی جامعه قدم برمی دارد. از دیدگاه اسلامی، حرکت مردمی انقلابی تحت رهبری و هدایت ولی امر انجام می گیرد و پس از آن نیز تحت ولایت فقیه عمل می کند.

معنای شهید 

شهید، یعنی انسانی که در راه آرمانهای معنوی کشته میشود و جان خود را - که سرمایه‌ی اصلی هر انسانی است - برای هدف و مقصدی الهی صرف میکند و خدای متعال هم در پاسخ به این ایثار و گذشت بزرگ، حضور و یاد و فکر او را در ملّتش تداوم میبخشد و آرمان او زنده میماند. این، خاصیت کشته شدن در راه خداست. کسانی که در راه خدا کشته میشوند، زنده‌اند. جسم آنها زنده نیست؛ اما وجود حقیقی آنها زنده است. ۱۳۶۸/۰۵/۲۵

بیانات در دیدار فرزندان ممتاز شهدا، مسؤولان امور فرهنگی بنیاد شهید و جمعی از دانشجویان امامیه‌ی پاکستان‌

***

شهادت، مرگ انسانهای زیرک و هوشیار است

مرگ برای همه هست. ما اگر در راه خدا بمیریم، به حسب موازین مادّی و ظاهری هم، چیزی از دست نداده‌ایم. مردن، سرنوشت اجتناب‌ناپذیر هر یک از ماست. این متاعی است که بالاخره از دست ما خواهد رفت؛ ولی این متاع جان به دوگونه از دست میرود: یکی این‌که آن را گم کنیم و دیگر این‌که آن را بفروشیم. کدام بهتر است؟ آنها که در راه خدا کشته نمیشوند، جانشان را گم کرده‌اند و در مقابل، چیزی در دست ندارند. و آنها که این متاع را در راه خدا میدهند و جانشان را در راه او مصرف میکنند، کسانی هستند که آن را فروخته‌اند و در عوض چیزی گرفته‌اند: ان‌اللَّه اشتری من‌المؤمنین انفسهم و اموالهم بانّ لهم الجنّة.»

شهید، جانش را فروخته و در مقابل آن، بهشت و رضای الهی را گرفته است که بالاترین دستاوردهاست. به شهادت در راه خدا، از این منظر نگاه کنیم. شهادت، مرگ انسانهای زیرک و هوشیار است که نمیگذارند این جان، مفت از دستشان برود و در مقابل، چیزی عایدشان نشود. این جان، سرمایه‌ی اصلی ماست. مردن و شهادت، پیری و جوانی نمیفهمد. بسیاری هستند که در راه خدا هم کشته نمیشوند؛ اما در جوانی میمیرند. چه‌قدر جوانان هستند که میمیرند و در حقیقت جانشان از دست رفته است. اگر در راه خدا حرکت نکنند، اگر مسیر آنها الهی نباشد و مرگشان در راه خدا و هجرت و جهاد فی‌سبیل‌اللَّه نباشد، متاع عمر - که بسیار عزیز است - از دستشان خواهد رفت و در مقابلش، چیزی عایدشان نمیشود. البته، اگر بازماندگان آنها صبر کنند، خدای متعال به آنها اجر خواهد داد؛ اما خود آن مرده، در مقابل جانش که از او گرفته شده است، چیزی به دست نخواهد آورد.

بسیاری هم هستند که در سنین غیرجوانی یا بعد از جوانی، در راه خدا شهید شدند - مثل شهدای محراب و عزیزانی که در جبهه شهید شده‌اند - اینها هم کسانی هستند که جانشان را فروخته‌اند. شهادت برای هر انسانی چنین امتیازی است. واقعاً اگر خدای متعال این دعا را از کسی قبول کند که مرگ او را در شهادت قرار دهد، بزرگترین امتیاز را به یک انسان داده است و در مقابل سرمایه‌یی که از بین میرفت و هدر میشد، بهشت و رضایت خود را قرار داده است. ۱۳۶۸/۰۵/۲۵

بسماللّه‌الرّحمن‌الرّحیم

الحمدللّه‌ ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة ‌اللّه فی الارضین.

● ظرفیّت بسیج، نشان‌دهنده‌ی توان بسیج برای حضور در بخشهای مختلف کشور

خیلی خوش‌آمدید؛ جلسه‌ی امروز حقیقتاً جلسه‌ی بسیار مفید و درس‌آموزی بود و نشان داد که بسیج ــ که یک پدیده‌ی کم‌نظیر انقلاب اسلامی و از ابتکارات امام بزرگوار است ــ ظرفیّتی دارد که میتواند در همه‌ی بخشهای مورد نیاز در کشور حضور فعّالی داشته باشد؛ میتواند گره‌های مشکل را باز کند. جمع صحبت‌کنندگان و سخنرانان امروز در واقع پوشش دادند به اغلب بخشهای مورد نیاز کشور؛ پیشنهادهایی کردند؛ پیشنهادهای مفید و بسیاری از اینها قابل اجرا. البتّه ما ان‌شاءاللّه در مورد این نظرات دوستان، پیشنهادهای دوستان بایستی جمعی را بگماریم که بررسی کنند جوانبش را، ملاحظه کنند و این پیشنهادها را به عمل نزدیک کنند. صمیمانه تشکّر میکنم از همه‌ی این برادران و خواهر محترمی که صحبت کردند و بیاناتی [ارائه] کردند.

● نیروی انسانی، حرف نهائی هر کشور

همان‌طور که عرض شد مسئله‌ی بسیج، مسئله‌ی بسیار مهمّی است، مسئله‌ی عمیقی است. بسیج یعنی گِرد‌ آوردن امکانات و به خط کردنِ ظرفیّتها برای رسیدن به مقصود در یک امری که مورد توجّه است؛ این معنای بسیج است. انقلاب اسلامی اگر همه‌ی آنچه را ما  امروز داریم داشت، ولی بسیج عمومی و مردمی را نداشت، قطعاً لَنگی مهمّی در کارهایش به ‌وجود می‌آمد. سازمان مقاومت بسیج که بحمداللّه امروز مجموعه‌ی کارآمدی است، یک نمادی از بسیج عمومی مردمی است؛ بخش سازمان‌یافته‌ی بسیج عمومی مردمی است. این سازمان ــ سازمان بسیج ــ وظایف مهمّی را برعهده گرفته است؛ این وظایف بزرگ و حسّاس و مهم در همه‌ی بخشها پراکنده است. مخاطب این حرکت و این اقدام فقط جوانها نیستند، فقط مردان نیستند؛ جوان و نوجوان و میان‌سال و پیر و مرد و زن و همه، مخاطب این سازمان‌دهی و تمرکز حسّاس سازمان مقاومت بسیجند. 

انقلاب ۱۳۵۷ ایران یا انقلاب بهمن ۵۷ در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ هجری خورشیدی (۱۱ فوریه ۱۹۷۹) با مشارکت طبقات مختلف مردم انجام پذیرفت و نظام پادشاهی پهلوی را سرنگون و زمینهٔ روی کار آمدننظام جمهوری اسلامی به رهبری مرجع تقلید شیعه، روح‌الله خمینیرا فراهم کرد. تفکرات و شخصیت‌های اسلامی در این انقلاب ضدسلطنتی حضور برجسته‌ای داشتند و خمینی آن را انقلاب اسلامی خواند. علاوه بر اسلام‌گرایی، ایدئولوژی‌های مختلفی نظیر سوسیالیسم و ناسیونالیسم نیز در انقلاب حضور داشتند. در عین حال این انقلاب نخستین انقلابی است که اسلام‌گرایی را درخاورمیانه به پیروزی رساند. این انقلاب آخرین نمونه از انقلاب‌های کلاسیک قرن بیستم بود که با گفتمان‌های قهری، سلبی و آشتی ناپذیر با تکیه بر ایدئولوژی به نتیجه رسید. در این انقلاب حتی بخش مهمی از روشنفکران لائیک و چپ نیز خود را با خمینی همسو می‌دیدند. این مقاله موضوعات مرتبط با انقلاب ۱۳۵۷ را از سال ۱۳۳۲ تا شهریور ۱۳۶۰ پی می‌گیرد.